“ฌอห์ณ…เดี๋ยว เดี๋ยว!”
ผมขยับหนีร่างสูงกว่าที่กำลังขยับร่างบดเบียดเข้ามาใกล้
แต่ดูจะยากเย็นมากเพราะฌอห์ณแทรกร่างมากลางระหว่างขาผมแล้ว
และมันก็ไม่มีที่ให้หนีแล้วเหมือนกัน!
ฝ่ามือร้อนกดหัวไหล่ผมไว้กับเตียง
ไม่ได้รุนแรงอะไร แค่ตรึงไว้ให้อยู่นิ่งๆเฉยๆ ใบหน้าหล่อโน้มลงมาแนบชิดจนผมต้องเบี่ยงหน้าหลบและใช้สองมือดันไหล่กว้างๆนั่นออกไป
เพิ่งเห็นว่ามันไม่ได้ใส่เสื้อ มึงไม่ค่อยเตรียมพร้อมเลยนะไอ้สัสฌอห์ณ!
“มะ มึง มึงจะผิดสัญญาหรอ!”
ผมทำตาโตใส่
ฌอห์ณจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของผม
“รังเกียจหรอ”
เหมือนหัวใจกระตุกวูบไปนิดหน่อยเมื่อเจอคำถามแบบนี้
“มะ ไม่ใช่แบบนั้น ไม่ได้รังเกียจ
แต่...อื้อ”
เสียงผมหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากนั่นกดลงมาแทนไม่ให้ผมได้พูดประโยคต่อไปหรืออธิบายเหตุผลว่าเพราะอะไรถึงไม่ยอมทั้งๆที่ไม่ได้รังเกียจ
ฌอห์ณกดริมฝีปากลงมาอย่างนุ่มนวล ไม่รุนแรงค่อยๆบดเคล้า จูบซับทั้งริมฝีปากบนและล่าง
ดูดดึงจนช้ำ ฟันขาวขบลงมาแล้วงับดึงเบาๆแต่ไม่ได้ถึงกับให้ผมเจ็บ
เรียวลิ้นชื้นแทรกเข้ามาในริมฝีปากผมอีกครั้ง ทันทีที่เรียวลิ้นสัมผัสกัน
ผมรู้สึกเหมือนถูกไฟช็อต มันสปาร์คแบบบอกไม่ถูก
ยิ่งถูกกวาดต้อนไปทั่วโพรงปากอย่างหนักหน่วงผมยิ่งหายใจไม่ทั่วท้อง
“อื้อ...แฮ่ก...อื้อ”
ผมหายใจหอบสลับกับครางทุกครั้งที่ฌอห์ณถอนริมฝีปากออกแล้วกดริมฝีปากลงมาใหม่
ที่ถอนออกไปก็แค่เว้นช่วงให้ผมหายใจเฉยๆ
จากจูบที่อ่อนโยน นุ่มนวล
พอร่างสูงเครื่องติดปุ๊บ มันก็แปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงเร่าร้อนจนผมตามแทบไม่ทัน
ฌอห์ณกดขย้ำริมฝีปากเขาลงมาบนริมฝีปากผมซ้ำๆราวกับจูบเท่าไหร่มันก็ไม่พอ
ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสนิทและเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศ
คงจะมีแต่อุณหภูมิบนเตียงที่ดูจะลุกเป็นไฟ ฝ่ามือร้อนผ่าวซุกซนแตะลงที่หัวเข่าผม
เลื่อนสูงขึ้นมาสัมผัสที่ต้นขาด้านในตรงๆทำให้ผมสะดุ้งนิดๆ ผมใช้มือกันมือฌอห์ณไว้
เขาก็เลยประสานมือเขาลงมากับมือผม
ร่างผมถูกอีกฝ่ายทับจนแทบจะจมลงไปกับที่นอน
ผมเพิ่งรู้ว่าผมตัวเล็กกว่าฌอห์ณเยอะก็ตอนที่เขาสามารถกอดกกผมไว้ได้ทั้งร่างอย่างสบายๆ
ผมเลือกจะบีบมือฌอห์ณไว้แน่น
ไม่ยอมปล่อยมือจากเขา แต่ลืมไปว่าคนเจ้าเล่ห์ไม่ได้มีมือข้างเดียวสักหน่อย!
ฝ่ามืออีกข้างเล่นงานผมแบบไม่ทันตั้งตัว
เขากระตุกกางเกงขาสั้นนั่นลงอย่างง่ายดาย จนทั้งเนื้อทั้งตัวผมมีแต่เสื้อยืดบิดกาย
ผมจะใช้อีกมือนึงดันมือฌอห์ณข้างนั้นออก แต่ริมฝีปากร้อนที่จูบย้ำๆลงมาที่ริมฝีปากมันทำให้ผมเบลอแล้ว
ปลายนิ้วเรียวยาวสอดลงในขอบอันเดอร์แวร์ผม
แล้วรั้งมันลงจากเรียวขาช้าๆ ผ่านหัวเข่าลงไปที่ข้อเท้าจนกระทั่งกระตุกเอามันออกไป
ตอนนี้ท่อนล่างผมก็ไม่มีอะไรปกปิดแล้วน่ะสิ
เฮ้ย!
นี่ผมจะเสียจริงๆหรอ
ไม่น่ามาบ้านมันเลย!! มาเพื่อเสียตัวหรือไง! แล้วไหนมันอุตส่าห์หยุดให้ผมตอนกลางวัน
เพื่อมาเล่นงานตอนกลางคืนเนี่ยนะ
ฌอห์ณถอนริมฝีปากออกไปจากริมฝีปากช้ำๆของผม
ซุกไซ้ใบหน้าลงมาที่ซอกคอแทน เขาถึงเสื้อยืดตัวหลวมลงมาจนหลุดออกจากไหล่
ริมฝีปากร้อนกดจูบไปทั่วหัวไหล่บาง ทำรอยขบเม้มจนผิวขาวขึ้นสีช้ำ
“ฌอห์ณ...ฌอห์ณ...มึง”
ผมอึกอัก หายใจแรงมากเพราะก็เป็นผู้ชายไม่ต่างจากอีกฝ่าย อารมณ์จึงถูกปลุกปั่นขึ้นมาอย่างง่ายดาย
ผมเองก็พยายามจะไม่หวั่นไหวไปสิ่งที่ร่างสูงกำลังทำ แต่พอมือไวๆนั่นกดลงมาที่กลางลำตัว
สัมผัสส่วนอ่อนไหวของผมตรงๆ ผมก็หน้าร้อนวูบ รีบเลื่อนมือไปจับข้อมือฌอห์ณไว้
ฝ่ามือหนาหยาบนิดๆกร้านตามประสาเด็กเรียนถาปัตย์ที่จับคัตเตอร์ทำโมเดลจนชินนั่นกำลังสัมผัสบีบเค้นทั่วต้นขาด้านในของผม
ขย้ำฝ่ามือลงมาหนักๆราวกับหมั่นเขี้ยวจนผมหนีบต้นขาเข้าหากันแน่นด้วยความตกใจ
แต่ฌอห์ณก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องแค่นี้
ผมสติหลุด ผมควบคุมตัวเองแทบไม่ได้แล้ว
ขณะที่เขาใช้มือเล่นงานจนเรียวขาผมเริ่มช้ำไปตามแรงมือ
เขาก็โอนอ่อนช่วยสัมผัสร่างกายที่กำลังมีความรู้สึกให้
จมูกโด่งและริมฝีปากชื้นๆไล่จูบไปทั่วจนทั้งช่วงไหปลาร้ามีแต่รอยแดงๆจ้ำๆ
ผิวเนียนช้ำหนักกลายเป็นสีเรื่อตามแรงดูดดึงและขบกัด
ฟึ่บ!
ฌอห์ณกระตุกชายเสื้อผมขึ้นลวกๆ
ผมงอตัวและพยายามดึงเสื้อตัวเองลง ถึงจะมืดก็อายนะโว้ย! ขนาดพี่ชายแท้ๆยังไม่กล้าให้มันเห็นขนาดนี้เลย
แต่ฌอห์ณก็คือไอ้ฌอห์ณ
เข้าใจมั้ยครับ เพราะมันมุดหัวเข้ามาในเสื้อผม!
“ฌะ ฌอห์ณ...อ๊ะ...อื้อ...”
ผมเผลอหลุดเสียงครางและจิกมือลงบนไหล่กว้าง เมื่อริมฝีปากนั่นฟัดจูบหนักๆไปทั่วหน้าท้องแบนราบ
ไล้ลิ้นแหย่เลียแอ่งสะดือ ก่อนจะพรมจูบสูงขึ้นเรื่อยๆ
ร่างกายผมเริ่มบิดเร่า ส่วนไวต่อสัมผัสแสดงอารมณ์จนเปียกชื้น
ซึ่งมันโคตรหน้าอาย
“น่ารัก....มึงน่ารัก...”
เสียงแหบพร่าพึมพำ กระซิบชิดลงมาบนแผ่นอก
ผมสะดุ้งเมื่อปลายลิ้นร้อนนั่นตวัดเลียลงมาที่ยอดอกซึ่งเป็นส่วนที่กระตุ้นความรู้สึกให้มีอารมณ์ง่ายไม่แพ้ต้นขาหรือส่วนกลางลำตัว
ปลายลิ้นชื้นกระหวัดเลียลงมาซ้ำๆจนผมหลับตาแน่น
ความรู้สึกเสียวซ่านทำให้ต้องจิกปลายเท้าลงกับเตียง
ยิ่งฌอห์ณรู้ว่าผมรู้สึก
มันก็ยิ่งดูดกลืนหนักหน่วง บดขยี้ริมฝีปากลงมาหนักๆจนยอดอกแดงช้ำ
มันเปียกและชุ่มไปด้วยน้ำลายของอีกฝ่าย ขณะที่ยอดอกอีกข้าง
ก็ถูกฝ่ามือร้อนๆบีบขย้ำฟอนเฟ้นจนมีสภาพไม่ต่างกัน
ผมรู้สึกได้ว่ากำลังช้ำไปทั้งตัวเพราะริมฝีปากสีคล้ำนิดๆนั่นแล้วก็มือไวๆสุดจะซุกซนและห้ามไม่อยู่คู่นี้
ขนาดมันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากจูบ ฟัด แล้วก็จับนะ
ผมไม่อยากจะนึกตอนมันเข้ามาจริงๆเลยว่ะ!
“อ๊ะ...อ๊า...เดี๋ยว...เดี๋ยว”
ผมเผลอครางกระเส่าออกมาจนรู้สึกเกลียดเสียงแบบนี้ของตัวเองชอบกล
ดูโคตรยั่วเลยเดี๋ยวแม่งจะหาว่าผมอ่อยมั้ยเนี่ย!
ฌอห์ณใช้ฝ่ามือกอบกุมร่างกายผมไว้
ค่อยๆขยับรูดรั้งเป็นจังหวะ ขณะริมฝีปากนั่นก็พรมจูบไปเรื่อย
ฟันคมๆขบเกี่ยวที่ผิวเนื้ออ่อนทำให้รู้สึกเจ็บบ้าง
หัวไหล่และซอกคอเป็นบริเวณที่ถูกริมฝีปากคู่นั้นกดจูบลงมา
ฝากฝังรอยจนแทบไม่เหลือพื้นที่ไหนว่างแล้ว
ร่างกายผมสะท้านไม่หยุด สติสัมปชัญญะแตกกระเจิง
มันก็ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยทำให้ตัวเอง ไม่ได้อินโนเซ็นท์อะไรขนาดนั้น
แต่การที่ฌอห์ณทำให้ผม มันคนละอารมณ์กับที่ผมอยู่กับตัวเองโดยสิ้นเชิง
เหมือนมีอีกคน
เข้ามาช่วยเติมเต็ม...
เริ่มรู้สึกเข้าใจลึกๆว่าทำไมผู้ชายชอบมีอะไรกับแฟน...
แล้วก็เริ่มเชื่อจริงๆแล้วว่าไอ้พวกเงียบๆไม่ค่อยพูดนี่แม่งหื่นหนักจนน่ากลัวจริงๆว่ะ!
“อ๊ะ...อื้อ...”
ผมกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ฌอห์ณเป่าลมหายใจรดใบหน้าผม
ดวงตาคู่นั้นกำลังจับจ้องทุกสีหน้าของผมเวลาที่มันช่วยขยับมือให้
ทำให้ผมยกแขนขึ้นปิดหน้า แต่ฌอห์ณก็รวบข้อมือผมตรึงไว้บนศีรษะด้วยมือเดียว
“มะ มึง...” ผมอึกอัก
รู้สึกแก้มสองข้างร้อนผ่าว
ฌอห์ณมองผมนิ่งๆ สบตานิ่งๆ
แล้วเสียงต่ำแหบพร่านั่นก็พูดออกมา
“สวย...”
ขณะที่ผมกำลังช็อค
รู้สึกเหมือนหน้าตัวเองจะไหม้อีกรอบ ฌอห์ณก็เหมือนจะทนไม่ไหวแล้ว
มือหนาสองข้างรั้งเรียวขาผมให้แนบชิดกับเชิงกรานมัน
แล้วก็เบียดร่างลงมาเต็มแรงจนร่างกายแนบชิด ผมรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังมีอารมณ์ ‘เต็มที่มาก!!’
ฌอห์ณจงใจบดเคล้าร่างกายตัวเองลงมา
เสียดสีเคลื่อนไหวแค่ภายนอก ร่างกายผมโยกคลอนเบาๆตามจังหวะที่ร่างหนากว่าเบียดเข้ามา
เรียวขาผมพาดไปบนหน้าขาร่างสูง และในบางครั้งที่ฌอห์ณผ่อนจังหวะ
ปลายเท้าผมก็จะแตะลงบนเตียง เขาใช้แขนรองใต้ข้อพับขาผมเอาไว้
ไม่ให้มันตกลงกับเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรงไปมากกว่านี้
ฌอห์ณจับที่มือผมให้แตะลงที่หน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแบบผู้ชายลากลงต่ำไปจนถึงขอบกางเกงนอนของอีกฝ่าย
ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดใบหน้าผม
“กูต้องการมึงว่ะ”
!!!!!
ชะ ชัด
ชัดเลย
เสร็จ ผมเสร็จมันแน่ๆ!
ไม่เอานะเว้ย ยังไม่พร้อมเลย!
ผมร้องอึกอักอยู่ในลำคอ
เพราะจังหวะที่ร่างสูงเคลื่อนไหวร่างกายเข้าหาผมไม่หยุดมันทำให้ร่างผมกระตุกตามไปด้วยน่ะสิ!
“อือ...” ฌอห์ณครางในลำคอเบาๆ
ริมฝีปากร้อนคลอเคลียที่แก้มและดูดเม้มที่ใบหูล่างของผมซ้ำๆก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากผมอีกครั้ง
แนบแน่นและกดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง
ผมรู้สึกไม่โอเคเท่าไหร่แล้วก็เลยเริ่มดิ้น
ฌอห์ณก็เลยเหมือนจะรู้ว่าผมกลัว สองแขนเลยโอบรัดที่ร่างผมไว้
ประคับประคองแบบถนอมมากๆ ใช้ปลายนิ้วลากผ่านกระดูกสันหลังผมลงไป
ผมรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าเขาจะสอดปลายนิ้วเข้ามา
แต่ผมสะบัดหน้าออกจากการโดนเขาจูบ
แล้วใช้มือข้างที่ไม่ได้โดนจับยันแผ่นอกกว้างไว้
“อย่านะฌอห์ณ”
ผมทำสีหน้าขอร้องมันสุดๆ ถ้าขืนมันไม่หยุดผมได้ร้องไห้โชว์แน่นอนครับ!
เกิดอาการใจตุ๊ดขึ้นมาเลยทีเดียว!
ฌอห์ณเสยผมตัวเองขึ้นไป
เม้มริมฝีปากแน่น สบตากันอยู่ครู่นึง ก่อนที่ฝ่ามือร้อนจะตะปบลงจับลงมาที่ขาอ่อนผมทำให้ผมสะดุ้งโหยง
ริมฝีปากสีเรื่อคล้ำนิดๆเพราะบุหรี่คลี่ยิ้มออกมาจนเห็นเขี้ยวเล็กๆเหมือนอารมณ์ดีที่ได้แกล้ง
“ฌอห์ณ
ช้ำหมดแล้วมึงจะเลิกจับได้ยัง” ผมจะปัดมือมันออกแต่มันไม่ยอมปล่อย
ดวงตาคู่คมตวัดมองผม
“ข้างนอกเฉยๆ โอเคมั้ย”
อ่านต่อ+เม้นท์ >> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1357721&chapter=13
